สิ่งมีชีวิตที่รู้จักกันในชื่อ “เกรนิมอลส์” เป็นสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดที่เป็นอันตรายต่อชีวิตของผู้คน ในการค้นหาความสุขสุดขั้ว มี “ไลแคนโทรป” ที่สร้างความวุ่นวายไปทั่วโลก และ “แวมไพร์” ที่ดูหมิ่นมนุษย์เหมือนปศุสัตว์และกินเลือดเป็นอาหาร ม่านเปิดฉากการต่อสู้อันดุเดือดระหว่างเกรมินอลกับเพชฌฆาตที่เผชิญหน้ากับพวกเขา
การตีความใหม่เกี่ยวกับ Chiisakobe นวนิยายย้อนยุคของ Yamamoto Shuguro ที่เปลี่ยนยุคเอโดะในต้นฉบับด้วยการตั้งค่าที่ทันสมัย ชิเกะจิช่างไม้หนุ่มผู้สูญเสียพ่อแม่และบริษัทก่อสร้างของบิดาชื่อไดโตเมะในกองไฟ สาบานกับตัวเองว่าจะสร้างบริษัทขึ้นใหม่ตามคำพูดของโทเมโซะผู้เป็นบิดาของเขา “สิ่งที่สำคัญสำหรับคนทุกยุคทุกสมัยคือมนุษยชาติ และความแข็งแกร่งของเจตจำนง” เขาจ้างริทสึซึ่งไม่มีที่ไปเป็นผู้ช่วยที่ไดโตเมะ เด็กบางคนจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าซึ่งสูญเสียบ้านไปปรากฏตัวที่ Daitome ด้วย การตัดสินใจของช่างไม้ประดับลูกปัดที่จะเข้าครอบครองธุรกิจของครอบครัวเป็นละครที่เต็มไปด้วยนมแห่งความเมตตาของมนุษย์
เรื่องราวของคู่สามีภรรยา”โคเฮย์”และ”ยุสุกะ”ที่พึ่งหย่าร้างกันไปหลังจากไม่สามารถประคับประคองชีวิตคู่ให้ไปตลอดรอดฝั่งได้ แต่ในวันที่พวกเขาหย่ากันนั้นได้เกิดอุบติเหตุขึ้นและเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาพวกเขาก็พบว่าตัวเองได้ถูกย้อนเวลากลับมายังวันวานที่ยังเรียนอยู่ม.ปลายปี1ซะงั้น.. (ลอกการบ้านมาจากเพจPersia)
ชั้นสองของโรงเรียน ที่นี่คือสถานที่เฉพาะของเราสองคน ตอนนี้อยู่ในระหว่างคาบเรียน แน่อยู่แล้วไม่มีอาจารย์มาสอนอยู่ในที่แบบนี้หรอก ฉันกับชิมามุระ เรากลายเป็นเพื่อนกันที่นี่คุยกันเรื่องรายการโทรทัศน์หรืออาหารที่ชอบ นานครั้งก็เล่นปิงปอง พวกเราสานสัมพันธ์ฉันท์เพื่อน ทอดถอนใจขณะแนบศีรษะพิงกำแพง ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน เมื่อวานนี้ฉันฝันว่าตัวเองจูบกับชิมามุระ ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นเสียหน่อย ชิมามุระก็ต้องไม่ใช่แบบนั้นแน่ๆ ขอย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น แต่หากชิมามุระได้ยินคำว่าเพื่อน ฉันก็อยากให้เธอนึกถึงฉันเป็นคนแรก เพียงแค่นี้เท่านั้น วันวารผ่านผัน เด็กสาว ม.ปลาย อย่างฉันกับชิมามุระ ในวันที่สายสัมพันธ์แปรเปลี่ยน
